2015 - Scherpenzeel, Inspirerende Stenen
2014 - Heerlen, Brunssummerheide, het Hart van Grind
2013 - Amerongen, Aaibare Stenen op de Heuvelrug
2012 - Drenthe, Blote keien op de Hondsrug
2011 - Utrecht, Botanische Tuinen, Wortels van Steen
2010 - Ede, Groene Blaadjes Oude Stenen
2009 - Zaltbommel, Pracht in de Gracht
2008 - Museum de Fundatie, Harde steen en Hollandse lucht
2008 - IJsselstein, Stadsmuseum, In de bocht van de rivier
2007 - Baarn, Kasteel Groeneveld, Nederzettingen
2006 - Heusden, Stenen op de Keien
2005 - Tilburg, Eindeloze ruimtes-Ideale stenen
Groene Blaadjes, Oude Stenen.
Steenformaties die het Veluwe landschap bevolken.
Bij het zien zul je jezelf even afvragen of dit restanten van een heel recente ijstijd kunnen zijn. Beter kijkend zie je dat er toch een sturende hand moet zijn geweest. Op de groene Veluwe zijn de stenen in hun element. Ze bevolken een open veld, liggen onder een boom, vleien zich tegen elkaar of clusteren zich met hun soortgenoten.
Deze zorgvuldig vormgegeven stenen zijn steen gebleven. De kunstwerken zijn samengesteld uit ruwe en gepolijste stenen. Stenen met een dikke verweerde, ondoordringbare huid en blootgelegde stenen die hun hart tonen De vormen zijn eenvoudig, brut zoals ze in de natuur of de steengroeve zijn aangetroffen of gerond zoals een rivier ze vormt.
Als je een steen in ons weelderige landschap tegenkomt, valt op hoe anders hij is dan het gras, de bomen en de beestjes die om hem heen bewegen. In een verstilde houding blijft de steen eeuwig wachten en laat de wereld om hem heen zijn best doen.
Onze eigen biologie is niet zo veel anders dan van die groeiende en bloeiende organismen. Er zit maar weinig rust in ons. We hebben het steeds druk met een of ander doel. De lichaamshouding van de steen is onverstoorbaar. Hij ligt, staat, of leunt en heeft genoeg aan wat hij is.
Door dat anders zijn opent de steen onze ogen. Hij plaatst ons handelen in een ruimer perspectief en houdt ons een spiegel voor. Bij het zien van de totaal immobiele steen worden we ons gewaar van de elektriciteit in ons. Dit brengt ons opnieuw in verbinding met de materie en energie waar we uit bestaan, het maakt ons weer van de natuur.
De route leidt van Ede naar Otterlo, waar de ingang van het Nationaal Park de Hoge Veluwe is. De route loopt langs knooppunten 65,64,63 naar 84. De afstand van begin punten tot knooppunt 84 is ongeveer 13 km. Je zult dus om de 1,5 km een kunstwerk aantreffen. Als je de route vervolgd volgens de routekaart is de totale afstand 30 km.
Download route: