2017 - Gemeente Bergen, Noord-Holland, Heerenweg, Bergen, Duinovergang Camperduin
2016 - Borgharen, Uiterwaarden Borgharen, Monument voor het Massapaardengraf
2011 - Ede, Permanente route , Steenbeelden
2009 - Venlo, Julianapark, Museum van Bommel van Dam
2008 - Heino/Wijhe, Museum de Fundatie, Drift
2008 - IJsselstein, Stadsmuseum, In de bocht van de rivier
2005 - Tilburg, Na het verleden
2005 - St Oedenrode, Afrikaans verlangen
2003 - Roosendaal, Dwars door België
2002 - Utrecht, Uithof, Minnaertgebouw
2001 - Nijmegen, Museum het Valkhof, Balmoral in België
2000 - Rhoon, Beeld op het water
2000 - Wassenaar, Caldic collectie, Hier en Toen
1999 - Arnhem, Sonsbeekpark, Amorsrond
1998 - Wijchen, Het bewoonde landschap
1998 - Maasdriel, Huisraad uit het achterland
1997 - Zaltbommel, Geluidswal, Groeten uit Zaltbommel
1996 - Raesfeld, Duitsland, Holländischer Berg
1993 - Etten-Leur, Woonstichting
1993 - Beuningen, Heuvepark, Atrium
1992 - Westervoort, Monument voor de steen
1989 - Arnhem, Provinciehuis, Inrichting patio en beeld
Steenbeelden.
Permanente route, Veluwe.
Steenformaties die het Veluwe landschap bevolken. Bij het zien zul je jezelf even afvragen of dit restanten van een heel recente ijstijd kunnen zijn. Beter kijkend zie je dat er toch een sturende hand moet zijn geweest. Op de groene Veluwe zijn de stenen in hun element. Ze bevolken een open veld, liggen onder een boom, vleien zich tegen elkaar of clusteren zich met hun soortgenoten.
Deze zorgvuldig vormgegeven stenen zijn steen gebleven. De kunstwerken zijn samengesteld uit ruwe en gepolijste stenen. Stenen met een dikke verweerde, ondoordringbare huid en blootgelegde stenen die hun hart tonen. De vormen zijn eenvoudig, brut zoals ze in de natuur of de steengroeve zijn aangetroffen of gerond zoals een rivier ze vormt.
Als je een steen in ons weelderige landschap tegenkomt, valt op hoe anders hij is dan het gras, de bomen en de beestjes die om hem heen bewegen. In een verstilde houding blijft de steen eeuwig wachten en laat de wereld om hem heen zijn best doen.
Onze eigen biologie is niet zo veel anders dan van die groeiende en bloeiende organismen. Er zit maar weinig rust in ons. We hebben het steeds druk met een of ander doel. De lichaamshouding van de steen is onverstoorbaar. Hij ligt, staat, of leunt en heeft genoeg aan wat hij is.
Door dat anders zijn opent de steen onze ogen. Hij plaatst ons handelen in een ruimer perspectief en houdt ons een spiegel voor. Bij het zien van de totaal immobiele steen worden we ons gewaar van de elektriciteit in ons. Dit brengt ons opnieuw in verbinding met de materie en energie waar we uit bestaan, het maakt ons weer van de natuur.
De route leidt van Ede naar Otterlo, waar de ingang van het Nationaal Park de Hoge Veluwe is. De route loopt langs knooppunten 65,64,63 naar 84. De afstand van begin punten tot knooppunt 84 is ongeveer 13 km. Je zult dus om de 1,5 km een kunstwerk aantreffen. Als je de route vervolgd volgens de routekaart is de totale afstand 30 km.
Route kaart: